بيان آيه 4- 5

اعراب‌

(مِنْ آيَةٍ): «من» زايده است و فايده آن فرا گرفتن همه موارد و به اصطلاح استغراق جنس است. در محل رفع.( مِنْ آياتِ‌): «من» براى تبعيض است.

مقصود

اكنون خداوند در باره كفارى كه در آغاز سوره، از آنها ياد شد، مى‌فرمايد:

(وَ ما تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آياتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كانُوا عَنْها مُعْرِضِينَ‌): هيچ دليل و معجزه‌اى نظير شق القمر و آيات قرآنى و ... از جانب پروردگار، براى آنها فرستاده نميشود، جز اينكه از آنها اعراض كرده، نمى‌پذيرند و آنها را دليل يكتايى خداوند و راستگويى پيامبر قرار نميدهند.

(فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ‌): اينها قرآن و ساير امور دينى را كه از جانب پروردگار و حق است، مورد تكذيب قرار دادند.

(فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْباءُ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ‌): بزودى خبر كيفر آنچه را كه مورد استهزا قرار مى‌دهند، به آنها مى‌رسد. يعنى متوجه عذاب آخرت خواهند شد.

استهزاء، بمعناى تحقير و كوچك شمردن چيزى است با بيانى كه موهم تعظيم باشد.