بيان آيه 56

اعراب‌

(مِنْ دُونِ اللَّهِ‌): مقصود اضافه دعا به غير خداوند و دعا كردن به ساحت فاقد اثر بتهاست.

اذا: اين كلمه، معناى جزا مى‌دهد. يعنى اگر بتها را پرستش كنم، جزاى من گمراهى است.

مقصود

اكنون خداوند، پيامبر خود را مأمور مى‌كند كه از بتهاى آنها تبرى جويد.

مى‌فرمايد:

(قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌): بگو: خداوند مرا نهى كرده است كه بتهاى شما را پرستش كنم. اينها خدا نيستند و نبايد پرستيد.

(قُلْ لا أَتَّبِعُ أَهْواءَكُمْ‌): بگو: من از هواى نفس شما پيروى نميكنم و مثل شما از روى هوى و هوس، سر بر آستانه بتها نمى‌سايم. اين كار، دليلى ندارد.

برخى گفته‌اند: يعنى در طرد مؤمنين از هواى نفس شما پيروى نميكنيم.

(قَدْ ضَلَلْتُ إِذاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ‌): اگر از هواى نفس شما پيروى كنم، گمراه مى‌شوم و از اهل هدايت كه راه دين را مى‌پيمايند، نيستم.

برخى گويند: يعنى در اين صورت از پيامبران هدايت يافته، نخواهم بود.