بيان آيه 52- 53

قرائت‌

بالغداة: ابن عامر در همه قرآن «بالغدوة» و ديگران «بالغداة» خوانده‌اند ابو على فارسى مى‌گويد: كلمه «غدوه» علم است. بنا بر اين قرائت مشهور بهتر است. وجه قرائت ابن عامر اين است كه بر سر اعلام هم ممكن است الف و لام در آيد و اين در صورتى است كه نخست آنها را نكره قصد كنيم، سپس بوسيله الف و لام معرفه قرار دهيم.

اعراب‌

(فَتَطْرُدَهُمْ‌): اين فعل در جواب نفى است و به همين جهت منصوب شده است.

فتكون: نصب اين فعل بخاطر اين است كه در جواب نهى واقع شده است.

شان نزول‌

ثعلبى از عبد اله بن مسعود روايت كرده است كه: گروهى از قريش بر پيامبر گذشتند. صهيب و خباب و بلال و عمار و ... در حضور او بودند. گفتند:

- اى محمد، آيا به اينها دلخوش كرده‌اى؟ مگر ممكن است ما تابع اينها شويم آيا خداوند بر اينها منت گذاشته است؟ آنها را از خود طرد كن. اگر آنها را طرد كنى، شايد از تو پيروى كنيم.

اين آيه را خداوند به همين مناسبت نازل كرد.

سلمان و خباب گفته‌اند: اين آيه در باره ما نازل شده است. اقرع بن حابس تميمى و عيينة بن حصين فزارى و رفقاى آنها نزد پيامبر آمده، ديدند با بلال و صهيب و عمار و خباب و ... نشسته است، آنها را تحقير كردند. و گفتند:

- يا رسول اللَّه، چه خوب است اينها را از خود دور كنى! جمعيت‌هاى عرب‌