(حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ‌): اعمال ايشان باطل و ضايع شد، زيرا اعمال خود را بصورتى كه بآنها دستور داده شده بود، انجام نمى‌دادند. ايمان آنها نيز باطل شد، زيرا درون آنها با برون آنها برابر نبود و بنا بر اين سزاوار پاداش نبودند.

(فَأَصْبَحُوا خاسِرِينَ‌): از اينرو در دنيا و آخرت، زيانكار شدند. در دنيا از ياران پيامبر نبودند و در آخرت، همنشين كفارند. اين معنى از ابن عباس است.

كلبى گويد: يعنى دچار غبن و ضرر مى‌شوند، زيرا از بهشت محروم و رهسپار جهنم مى‌شوند.