(حج 22: هر گاه بخواهند از آتش بيرون روند به آن بازگردانده ميشوند) و بقولى:

يعنى وقتى آتش آنها را مى‌سوزاند، نزديك است كه از آن خارج شوند مثل:(جِداراً يُرِيدُ أَنْ يَنْقَضَّ فَأَقامَهُ) (كهف 77: ديوارى كه نزديك بود خراب شود و او بر سر پايش آورد) اگر كسى بگويد: چگونه ميخواهند از دوزخ خارج شوند، با اينكه علم دارند كه خارج نخواهند شد؟

گوييم: صرف علم به اينكه چيزى ممكن نيست، انسان را از خواستن آن باز نمى‌دارد، زيرا خواهش انسان به چيزى تعلق مى‌گيرد كه مورد نيازش باشد.

(وَ ما هُمْ بِخارِجِينَ مِنْها وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقِيمٌ‌): آنها از دوزخ خارج نمى‌شوند و براى آنها عذابى هميشگى است. شاعر گويد

يعنى شما راست در روز شعب، از جانب من عذابى هميشگى و پايان ناپذير.