است:

- سؤال نكنيد از چيزهايى كه خداوند از بيان آنها خوددارى كرده است، زيرا شما به آنها احتياجى نداريد و اگر براى شما ظاهر شود، دچار غم و افسردگى خواهيد شد.

برخى گفته‌اند: اين آيه در باره موضوعاتى نازل شده است كه امتهاى پيشين از پيامبران خود درخواست مى‌كردند، آيه بعد، اين قول را تاييد مى‌كند.

نظم آيه‌

درباره اتصال اين آيه، به آيات بعد، وجوهى است:

1- اين آيه متصل است به «تفلحون» زيرا شرط فلاح و رستگارى سؤال نكردن از چيزهايى است كه مورد نياز نيستند 2- اين آيه متصل است به‌(ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ) زيرا پيامبر هر چه به مصلحت است بيان مى‌كند، بنا بر اين شما از چيزهاى بى‌فايده، سؤال نكنيد 3- اين آيه، متصل است به‌(وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما تَكْتُمُونَ) يعنى از او سؤال نكنيد كه اسرار شما را فاش مى‌كند.