در اينجا «مغفرت و رحمت» هر دو را آورده است، زيرا خداوند تنها كيفر را از چنين مردمى برنمى‌دارد، بلكه بفضل و كرم خود به آنها نعمت مى‌بخشد.

از آنجا كه در اين آيه بشارت داده و ترسانيده بود، در آيه بعد فرمود:

(- ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ‌): وظيفه پيامبر، تنها اداى رسالت و بيان احكام است، اما قبول و فرمانبردارى، به مردم ارتباط دارد.

(وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما تَكْتُمُونَ‌): هيچيك از احوال آشكار و نهان شما بر خداوند پوشيده نيست. اين جمله، از لحاظ تهديد و وعيد، در نهايت درجه قرار دارد.

آيه‌(اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ ...) دلالت دارد بر اينكه: شناختن عقاب و ثواب واجب است، ثواب و عقاب، در باب تكليف، نتيجه لطف خدا هستند.