علت اينكه كار زشت را «منكر» نامند، اين است كه: عقل كار نيكو را مى‌پسندد و با آن آشناست و كار زشت را نمى‌پسندد و با آن ناآشناست، بنا بر اين هر چه را عقل انكار كند، ناپسند و زشت و هر چه را انكار نكند، پسنديده است.

اقوال ديگر

برخى گفته‌اند، منظور از «منكر» اين است كه آنها در روز شنبه، ماهى صيد كردند و برخى گفته‌اند: منظور اين است كه در برابر داوريهاى خود رشوه مى‌گرفتند و برخى گفته‌اند: مقصود خوردن ربا و گرفتن قيمت «پيه» است.

سپس سوگند ياد كرده، مى‌فرمايد:

(لَبِئْسَ ما كانُوا يَفْعَلُونَ‌): كردار آنها زشت است،( تَرى‌ كَثِيراً مِنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا): مقصود اين است كه: بسيارى از يهوديان، با كفار مكه روابط دوستى دارند، مثل: كعب بن اشرف، و همكارانش كه سپاه مشركان را عليه پيامبر خدا بر انگيختند، اين مطلب را ذيل آيه:(وَ يَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هؤُلاءِ أَهْدى‌ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا) (نساء 51) بيان كرده‌ايم، امام باقر 7 فرمود: آنان پادشاهان جبار را دوست مى‌داشتند و هوى و هوس آنان را بر ايشان مى‌آراستند، تا از دنياى آنها برخوردار شوند، بدينترتيب آنها را بر اثر كارهاى زشت و عقايد ناپسند، توبيخ مى‌كند،( لَبِئْسَ ما قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنْفُسُهُمْ‌): آنچه براى روز رستاخيز خود ذخيره كرده‌اند، بد است،( أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ‌): غضب خدا بر آنها است،( وَ فِي الْعَذابِ هُمْ خالِدُونَ‌): ابن عباس و مجاهد و حسن معتقدند كه: اين آيه، در باره منافقان يهود است و ضمير «منهم» به يهوديان بر مى‌گردد، آيه بعد اين عقيده را تاييد مى‌كند.