بيان آيه 67

قرائت‌

ابن عامر و ابو بكر- بنقل از عاصم- «رسالاته» به صيغه جمع و ديگران «رسالته» به صيغه مفرد، قرائت كرده‌اند.

دليل قرائت اول اين است كه وظيفه رسول، انجام رسالتهايى از قبيل بيان توحيد و بيان احكام دين است. و از آنجا كه اين رسالتها با هم فرق دارند، مى‌توان آنها را به لفظ جمع آورد. مثل «نظرت فى علوم كثيرة» يعنى: در دانشهاى بسيارى نظر كردم.

دليل قرائت دوم اين است كه اينگونه كلمات هر گاه مفرد هم باشند، معناى جمع و كثرت را مى‌رسانند. نظير(لا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُوراً واحِداً وَ ادْعُوا ثُبُوراً كَثِيراً) (فرقان 14: امروز يك هلاك مخواهيد بلكه هلاك بسيار بخواهيد) كلمه «ثبور» هم به يكى و هم به بيشتر از يكى اطلاق شده است.

لغت‌

رسالت: در اينجا به معناى ارسال است كه به فاعل اضافه و مفعول آن حذف شده است.

رسول: اين كلمه گاهى به معناى رسالت و گاهى به معناى مرسل به كار مى‌رود.

به معناى رسالت مثل اين شعر:

يعنى: سخن‌چينان دروغ گفتند كه مطالبى را در نهان به آنها گفته‌ام و آنها را رسالتى نداده‌ام.

و به معناى «مرسل» مثل:(وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ) (آل عمران 144: محمد