نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 6 صفحه : 97
بيان آيات 137- 138- 139
لغت
بشارت: خبر مسرور كنندهاى كه اثر آن در چهره انسان ظاهر گردد. سپس
اين كلمه در اخبار حزن آور نيز استعمال شده و بطورى كه خبرهاى وحشتناك در مورد
عذاب و كيفر، بجاى باشرت و اخبار شادى بخش قرار مىگيرد. عرب مىگويد: تحيتك الضرب
و عتابك السيف» يعنى احترام تو زدن و سرزنش تو شمشير است. شاعر گويد:
و خيل قد دلفت لهم بخيل
تحية بينهم ضرب و جيع
يعنى: در مقابل آن لشكر، لشكرى فرستادم كه تحيت و احترامى كه ميان
ايشان رد و بدل مىشود، چيزى غير از ضربتهاى دردناك نيست.
عزت: اصل معناى آن دشوارى است، از اينرو بزمين سخت «عزاز» گفته
مىشود و «عزّ على ان يكون كذا» يعنى دشوار است بر من كه ... و «عز الشيء» يعنى
بدست آوردن آن دشوار است[1] و «اعتزاز»
يعنى پشت گرمى به كسى و «عزيز» يعنى نيرومند ارجمندى كه خوارى دامنگيرش نمىشود.
1- مقصود كسانى است كه به موسى ايمان آوردند. آن گاه بوسيله پرستش
گوساله و جز آن، كفر ورزيدند( ثُمَّ آمَنُوا): يعنى مسيحيانى كه به عيسى ايمان آوردند
[1]- از همين معنى است كه اين جمله در دعاى ندبه.« عزيز على ان
ارى الخلق و لا ترى» يعنى دشوار و سنگين است بر من كه خلق ببينم و تو ديده نشوى(
خطاب به حضرت ولى عصر عجل اللَّه تعالى فرجه)
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 6 صفحه : 97