اوست. نه ضعيف است كه بخواهد تحصيل نيرو كند، نه محتاج است كه بخواهد رفع حاجت كند و نه عاجز است كه بخواهد، قدرتى بكف آورد. بنا بر اين امرها و نهى‌هاى او بخاطر نعمت و منت و رحمت او نسبت به ماست.

(وَ كانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيداً): او هرگز بخلق احتياجى نداشته، بلكه خلق همگى محتاج او هستند. او نسبت به شما كارهايى نيكو كرده و نزد شما نعمتهايى نيكو بوديعت گذارده است كه سزاوار حمد و ستايش است. شما كارى كنيد كه نعمتهاى خداوند دوام پيدا كند و از شما قطع نشود. يعنى از معصيتش بپرهيزيد و بسوى طاعتش بشتابيد. سپس فرمود:

(وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ كَفى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا): او حافظ همه چيز است و هيچ چيز از علم او پوشيده نيست و از حفظ و تدبير هيچ چيز خسته نمى‌شود و با وسعت قلمرو حكومتش به كسى نياز ندارد.

چرا(لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ) سه بار تكرار شد؟

برخى گفته‌اند: به منظور تاكيد و ياد آورى است. برخى هم گفته‌اند: بخاطر اين است كه سه مطلب را آشكار سازد:

1- بيان اينكه اطاعت خدا در آنچه دستور مى‌دهد، واجب است، زيرا حكومت آسمانها و زمين از اوست.

2- بيان اينكه خداوند از مردم بى نياز است و مردم باو حاجت دارند و سزاوار حمد است زيرا حكومت آسمانها و زمين از اوست.

3- بيان اينكه حفظ و تدبير مردم از اوست، زيرا حكومت آسمانها و زمين از اوست.