بيان آيه 131- 132

مقصود

پس از آنكه خداوند خبر داد كه هر يك از زن و شوهر را بفضل خود پس از جدايى بى نياز مى‌گرداند، مطلبى را بيان مى‌كند كه مردم را راغب مى‌سازد كه خير و خوشى را از وى مسألت دارند، از اينرو مى‌فرمايد:

(وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ‌): براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است. در اينجا خبر از كمال قدرت و توسعه قلمرو حكومت خود مى‌دهد. يعنى كسى كه مالك آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، مى‌باشد، برايش دشوار نيست كه بعد از جدايى و تنهايى، اسباب بى نيازى و انس فراهم گرداند. سپس وصيت و تقوى را كه خير دنيا و آخرت در آن است، بيان داشته، مى‌فرمايد:

(وَ لَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ‌): مقصود يهوديان و مسيحيان و جز آنهاست.

(وَ إِيَّاكُمْ‌): و شما مسلمانان را در كتاب آسمانى، قرآن‌( أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ‌): ما به آنهايى كه پيش از شما داراى كتاب بودند و به شما توصيه كرديم كه از معصيت خدا و مخالفت امر و نهى او اجتناب كنيد، تا گرفتار كيفر، نشويد.

(وَ إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ‌): و اگر شما سفارش خداوند را منكر شويد و مخالفت كنيد، او راست هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است و كفران و سر پيچى شما او را ضرر نمى‌زنند.

اشاره به اين است كه: امر امتها باطاعت و نهى ايشان از معصيت، به خاطر اينكه جمعيت بيشترى بدست آورد و كمكى از آنها بگيرد و بوسيله ايشان رفع نيازى كند، نيست، زيرا مالكيت و سلطنت آسمانها و زمين و همه چيزهايى كه در آنها هستند، از