بيان آيه 19

لغت‌

فترت: تعطيل عملى. به عقيده همه مفسران منظور از «فترة من الرسل» قطع وحى و تعطيل نبوت و رسالت است، از دوران حضرت عيسى تا بعثت حضرت محمد بن عبد اللَّه 6 معناى اصلى كلمه «فترت» انقطاع است بطورى كه عملى كه از روى جديت انجام شده است، تعطيل و منقطع گردد.

اعراب‌

(أَنْ تَقُولُوا): بقول بصريان در محل نصب به تقدير «كراهة ان تقولوا» است.

سپس مضاف كه «مفعول له» بوده، حذف شده و مضاف اليه جايگزين آن شده است.

كسايى و فراء گويند: تقدير آن «لئلا تقولوا» است.

(مِنْ بَشِيرٍ): «من» زائد و فايده آن نفى جنس است. محل جار و مجرور رفع است به تقدير: «ما جاءنا بشير و لا نذير»

مقصود

اكنون روى سخن به اهل كتاب و مخصوصاً آنهايى است كه اهل استدلال و بحث هستند، بمنظور رام كردن آنها در برابر پيامبر بزرگ خدا مى‌فرمايد:

(يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ‌)، اى اهل كتاب، پيامبر ما محمد ص بسوى شما آمد تا احكام دين را براى شما بيان كند. اين آيه دلالت دارد بر اينكه خداوند پيامبر گرامى خود را بدانشى مخصوص گردانيده است كه ديگران از آن دانش محرومند.

(عَلى‌ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ‌): او هنگامى آمد كه مدتى بود، رسالت قطع و كتب آسمانى كهنه شده بودند. دلالت ديگر آيه اين است كه در زمان فترت، پيامبرى نيامده و دوران آن از زمان حضرت عيسى ع تا حضرت محمد ص بوده است. قبل از اين دوران، نبوت،