بيان آيه 14

لغت‌

اغراء: تسلط بخشيدن دسته‌اى بر دسته‌اى. برخى گفته‌اند: يعنى دو دسته را بجان يكديگر انداختن.

مقصود

پس از پيمان شكنى‌هاى يهود با حضرت موسى ع به بيان پيمان شكنى‌هاى مسيحيان نسبت بحضرت مسيح پرداخته مى‌فرمايد:

(وَ مِنَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّا نَصارى‌ أَخَذْنا مِيثاقَهُمْ‌): از آنهايى كه خود را مسيحى وانمود كردند، پيمان گرفتيم كه خدا را به يكتايى پرستش كنند و به نبوت حضرت مسيح و همه پيامبران خدا بعنوان رسالت و بندگى خدا اعتراف كنند، ولى آنان اين پيمان را شكستند و از آن اعراض كردند. آيه، اشاره به اين است كه اينها مسيحى و نصرانى حقيقى نيستند، بلكه بر مسيحيت و نصرانيت اختراعى بوده، اين نام را خود بر خويشتن گذاشته‌اند، از اينرو نفرمود: «و من النصارى ...» حسن مى‌گويد: خداوند اين نام را در موارد مختلف، در باره ايشان بكار برده است، زيرا آنها به اين نام شناخته مى‌شوند.

(فَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ‌): آنها نيز نصيب خود را از پندها و اندرزهاى الهى فراموش كردند.

(فَأَغْرَيْنا بَيْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ): در اين باره اختلاف است: حسن گويد: مراد اين است كه ميان يهوديان و مسيحيان دشمنى و كينه افكنديم. جماعتى از مفسران نيز چنين گويند. ربيع گويد: مقصود اختلافاتى است كه ميان خود مسيحيان وجود دارد و به «يعقوبيه» و «ملكائيه» و «نسطوريه» تقسيم شده و با يكديگر دشمنى مى‌كنند.