[سوره النساء (4): آيات 103 تا 104]

(فَإِذا قَضَيْتُمُ الصَّلاةَ فَاذْكُرُوا اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‌ جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنْتُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ كانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتاباً مَوْقُوتاً (103) وَ لا تَهِنُوا فِي ابْتِغاءِ الْقَوْمِ إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَما تَأْلَمُونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ ما لا يَرْجُونَ وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً (104))

[1]

ترجمه‌

پس هنگامى كه نماز را بپاى داشتيد، خداوند را در حال ايستاده و نشسته و خوابيده، ياد كنيد و چون آرامش يافتيد، نماز را بپاى داريد كه نماز بر مؤمنان بوقتهاى معين مقرر شده است.

و در تعقيب قوم سستى مورزيد، اگر شما دردمنديد، آنان نيز مثل شما دردمند هستند و شما از خداوند چيزى اميد داريد كه آنها ندارند و خداوند دانا و حكيم است.

[1]- آيه و 103 و 104 سوره نساء جزء پنجم سوره 4