بيان آيه 6

قرائت‌

و ارجلكم: نافع، ابن عامر، يعقوب، كسايى، حفص و اعشى- از ابو بكر از عاصم بن نصب و ديگران به جر خوانده‌اند و ديگران به نصب. تفاوت اين دو قرائت را بعداً بررسى خواهيم كرد، زيرا بازگشت آن به مطلبى است كه ميان امت، مورد اختلاف است و در باره آن اقوالى وجود دارد.

لامستم: اختلاف قرائت در باره اين كلمه را در سوره نساء بررسى كرده‌ايم.

لغت‌

جنب: اين كلمه هم مفرد است و هم جمع، هم مذكر است و هم مؤنث. بايد توجه داشت كه اين كلمه در حقيقت مصدر است كه به معناى صفت بكار مى‌رود و معناى آن «ذو جنب» (يعنى داراى جنابت است. معمولا هر گاه مصدر مضاف اليه باشد، مى‌تواند در جاى مضاف خود قرار گيرد. برخى از عربها اين كلمه را بصورت مثنى و جمع نيز بكار برند. در هر صورت اصل جنابت، دورى است. علقمه گويد:

يعنى مرا محروم مساز كه از دورى رها گردم زيرا من كسى هستم كه در ميان قبه‌هاى غريبم.

فاطهروا، اين كلمه در اصل «فتطهروا» است كه تاء در طاء ادغام و همزه وصل به اول آن افزوده شده است.

مقصود

قبلا دستور داده شد كه مردم به عقدها وفا كنند. يكى از عقدها نماز و يكى از شرايط نماز، طهارت است. اكنون در صدد بيان آن بر آمده، مى‌فرمايد: