نسخ شده است.

(وَ إِذا حَلَلْتُمْ فَاصْطادُوا): به عقيده جميع مفسران، يعنى پس از اينكه از احرام خارج شديد، شكار كردن كه در مدت احرام، بر شما حرام بود، حلال است و اگر بخواهيد مى‌توانيد به شكار پردازيد، زيرا منشا حرمت زايل شده است.

(وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ‌): كينه قومى كه شما را از مسجد الحرام مانع شده‌اند، شما را به تجاوز و زياده روى وادار نكند. اين خطاب به پيامبر و اصحاب اوست. زيرا بسال حديبيه از طرف مشركين منع شده بودند.

(أَنْ تَعْتَدُوا)، ابو على فارسى گويد: يعنى بخاطر كينه قومى، براى خود تحصيل عداوت نكنيد. مقصود از(أَنْ تَعْتَدُوا) تجاوز از حكم خداست درباره مشركين و بدين ترتيب مسلمانان نبايد بياد خونهاى عهد جاهليت، افتاده، دست به تجاوز و ستمكارى بيازند. اين معنى از مجاهد است و بعقيده او اين قسمت، نسخ نشده و اين عقيده صحيح‌تر است. ابن زيد گويد: نسخ شده است.

(وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‌ وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ‌): اين كلام، استيناف است و عطف بر(أَنْ تَعْتَدُوا) نيست و بنا بر اين در محل نصب است.

در اينجا خداوند بندگان را امر مى‌كند كه يكديگر را بر نيكى و تقوى يارى كنند و به آنچه خداوند امر كرد، عمل و از آنچه نهى كرده، خوددارى كنند. همچنين بايد از معاونت بر گناه، خوددارى نمايند. يعنى بدشمنى و تجاوز از حدود خدا دست نيالايند.

اين معنى از ابن عباس و ابو العاليه و ديگر مفسران است.

(وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ‌): در اينجا مردم را به تقوى امر و متجاوزان و گردن فرازان را به عقاب خود تهديد مى‌كنند. يعنى مخالفت امرها و نهى‌هاى خداوند نكنيد و از اين راه خود را در معرض كيفرهاى او قرار ندهيد. سپس عقاب خود را به شدت و دشوارى وصف مى‌كند، زيرا عقاب خداوند، آتشى است كه حرارت آن كاسته نمى‌شود و شعله آن فرو نمى‌نشيند. از اين عقاب هولناك، به خدا پناه مى‌بريم.