را شبانگاه بربود. آنها بخفتند ولى پسر هند، نخسبيد. پسرى همچون تير بى پر- كه ساقهايش گوشتى و قدمهايش هموار بود- از آنها نگهدارى مى‌كرد.

سال ديگر، در حالى كه قربانيان قلاده بگردن، همراه داشت، بزيارت خانه خدا آمد. پيامبر گرامى مى‌خواست، كسانى بسوى او فرستد، از اين رو اين آيه نازل شده كه:(وَ لَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرامَ) يعنى جنگ با كسانى كه قصد خانه خدا دارند، حلال مشماريد. عكرمه و ابن جريج نيز چنين گفته‌اند.

ابن زيد گويد: اين آيه، در روز فتح مكه، در باره مشركين نازل گرديد كه به قصد زيارت خانه خدا آمده بودند و عمره بجاى مى‌آوردند. مسلمانان به پيامبر عرض كردند: اينها نيز مثل مشركين ديگر هستند. اجازه دهيد به آنها حمله‌ور شويم. از اين رو خداوند، اين آيه را نازل فرمود.

مقصود

اكنون خداوند متعال، به تفصيل احكام، پرداخته، مى‌فرمايد:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ‌): اى مردمى كه خدا و رسولش را تصديق مى‌كنيد، شعائر خدا را حلال مشماريد

شعائر خدا چيست؟

1- عطا و برخى گويند: يعنى حرامهاى خدا را حلال مشماريد و از حدود خدا تجاوز مكنيد. اينان «شعائر» را بر «معالم» حمل كرده و گفته‌اند: مقصود اين است كه نبايد از نشانه‌هاى حدود و امر و نهى و فرائض خدا تجاوز كنند.

2- سدى گويد: بلادى كه در حرم واقع شده‌اند، شعائر خداوند هستند و آنها را نبايد حلال شمرد.

3- ابن جريج و ابن عباس گويند: مقصود مناسك حج است. يعنى مناسك حج را تضييع مكنيد.

4- از ابن عباس روايت شده است كه: مشركين، حج مى‌كردند و حيوانات را بقربانگاه سوق مى‌دادند و احترام شاعر را حفظ مى‌كردند و شتران را نحر مى‌كردند