يا حلال شمارد، او را اطاعت كنند و از حدود اسلام و قرآن تجاوز نكنند. مؤيد اين معنى، آيه:(وَ الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ ...) (بقره 27 يعنى آنانى كه عهد خدا را مى‌شكنند).

3- ابن زيد و زيد بن اسلم گويند: مقصود پيمانهايى است كه مردم با يكديگر يا با خود مى‌بندند. مانند عقد زناشويى و بيع و عهد و قسم و ...

4- ابن جريح و ابو صالح گويند: مقصود اين است كه اهل كتاب طبق عهدى كه با خدا بسته‌اند عمل كند و طبق تورات و انجيل به پيامبر ما و قرآن ايمان آورند.

در اينجا بهتر از همه، قول ابن عباس است و بايد گفت: منظور عقدهايى است كه خداوند بر بندگان واجب كرده است كه به آنها وفا كنند، اعم از واجبات، محرمات، فرائض و حدود. بدين ترتيب، اين قول، همه اقوال ديگر را در بر خواهد داشت و بهر عقد و پيمانى بايد وفا كرد، مگر اينكه: پيمان، مربوط به كارى ناپسند باشد كه در اين صورت، باتفاق همه، بايد وفا نكرد.

اكنون مطلب ديگرى را آغاز كرده، مى‌فرمايد:

(أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعامِ‌): در اين باره نيز اقوالى است.

1- مقصود از «بهيمه انعام» چار پايان (انعام) است و ذكر «بهيمه» براى تاكيد است. يعنى: گاو و گوسفند و شتر بر شما حلال است. اين قول از حسن، قتاده، سدى، ربيع و ضحاك است.

2- ابن عباس و ابن عمر گويند: مقصود جنينى است كه در شكم حيوانات است.

هر گاه جنين، مويش روييده «باشد، بر سر بريدن مادرش، و لو اينكه مرده از شكم مادر خارج شود، حلال است. اين مطلب، از امام باقر و امام صادق (ع) نيز روايت شده است.

3- مقصود از «بهيمه انعام» حيوانات وحشى نظير: آهو، خر وحشى و گاو وحشى است: اين قول از فراء و كلبى است. لكن بهتر حمل آيه بر همه اين اقوال است.

(إِلَّا ما يُتْلى‌ عَلَيْكُمْ‌): مگر چيزهايى كه در قرآن كريم بر شما حرام شده است.