[سوره النساء (4): آيات 164 تا 166]

(وَ رُسُلاً قَدْ قَصَصْناهُمْ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَ رُسُلاً لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى‌ تَكْلِيماً (164) رُسُلاً مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ كانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً (165) لكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِما أَنْزَلَ إِلَيْكَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَ الْمَلائِكَةُ يَشْهَدُونَ وَ كَفى‌ بِاللَّهِ شَهِيداً (166))

[1]

ترجمه‌

و پيامبرانى كه سر گذشت ايشان را براى تو بازگو كرده و پيامبرانى كه وصف آنها براى تو نكرده‌ايم. و خداوند با موسى تكلم كرد. پيامبرانى كه مردم را نويد دادند و تهديد كردند تا براى مردم پس از پيامبران بر خداوند، حجتى نباشد و خداوند توانا و حكيم است.

لكن خداوند كه قرآن را بر تو نازل كرده و به شايستگى تو علم داشته است و فرشتگان، گواه حقانيت تو هستند و شهادت خداوند، كافى است.

[1]- آيه 164 و 165 و 166 سوره نساء جزء ششم سوره 4