بيان آيه 162

قرائت‌

سنؤتيهم: حمزه اين كلمه را به ياء و ديگران به نون قرائت كرده‌اند. دليل آن را در آيه (152) ذكر شد.

اعراب‌

المقيمين: در باره علت نصب اين كلمه، اختلاف است. بصريان و سيبويه گويند به تقدير: «اعنى» است و خداوند متعال در مقام مدح نمازگزاران است كسايى گويد:

در محل جر است و عطف بر(بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ) مى‌باشد. برخى هم عطف بر «منهم» دانسته‌اند. برخى هم عطف بر(مِنْ قَبْلِكَ) دانسته‌اند. در اين ميان برخى هم معطوف بر «اليك» مى‌دانند. بحث آن در آيه (1) ذيل كلمه «و الارحام» گذشت.

عروة نقل مى‌كند كه از عايشه در باره‌(الْمُقِيمِينَ الصَّلاةَ) و(وَ الصَّابِئُونَ) (مائده 69) و(إِنْ هذانِ) (طه 63) سؤال كرد. وى گفت: اينها از اشتباهات نويسندگان است و همچنين روايت شده است كه در قرآن پاره‌اى از اغلاط وجود دارد كه عرب اصلاح خواهد كرد. لكن هيچ يك از اين دو روايت، صحيح نيست، زيرا صحابه پيامبر گرامى اسلام كه مقتداى مردم بودند و قرآن را از پيامبر گرامى اخذ كرده بودند، هرگز آماده نبودند مطالب غلط بياد مردم دهند.

مقصود

پروردگار متعال در اين آيه، مؤمنان يهود را معرفى كرده، فرموده:

(لكِنِ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ‌): منظور عبد اللَّه بن سلام و دوستان اوست. آنان خدمت پيامبر بزرگوار اسلام، عرضه داشتند: يهود مى‌دانند كه آنچه تو مى‌گويى حق است و نام تو در كتاب تورات ثبت مى‌باشد، يهوديان گفتند: چنين نيست. آنها چيزى‌