(سوره نحل 87 يعنى در روز قيامت مردم تسليم فرمان خدايند). و قرائت «السلم» بكسر سين بمعناى اسلام است يعنى با پذيرش اسلام، دوست شما مى‌شود و با شما جنگ ندارد.

بنا به روايتى كلمه: «مؤمنا» بفتح ميم دوم قرائت شده و ابو القاسم بلخى روايت كرده است كه قرائت امام باقر (ع) اينطور بوده است و در اين صورت، كلمه از امان خواهد بود. يعنى: «لا تقولوا لمن استسلم لكم لسنا نؤمنكم» به كسى كه در برابر شما از در مسالمت وارد مى‌شود، مگوييد: ترا امان نمى‌دهيم.

لغت‌

عرض: همه متاعهاى دنيوى، عرضند. مى‌گويند: دنيا عرض حاضر است.

همچنين به هر چيزى كه درنگ آن كم است، مى‌گويند: عرض است. عرضى كه بقول متكلمان، در برابر جوهر قرار مى‌گيرد، نيز بهمين معنى است، زيرا مقصود اين است كه امور عرضى مثل خود اجسام كه جوهرند، دوام و بقا ندارند. عرض، به معناى بيمارى يا ... كه عارض انسان شود، نيز بكار رود.

اعراب‌

تبتعون: حال از واو «تقولوا» كذلك: در محل نصب و خبر «كنتم»

شان نزول‌

سدى گويد: اين آيه در باره اسامة بن زيد و ياران او كه به فرمان پيامبر به جنگى رفته بودند، نازل شده است. اينان بمردى مسلمان كه گوسفندان خود را بطرف كوهى مى‌برد برخورد كردند. وى ايشان را مخاطب ساخته بگفت: «السلام عليكم، لا اله الا اللَّه محمد رسول اللَّه» لكن اسامه او را بكشت و گوسفندانش را با خود آوردند. ابن عباس و قتاده گويند: هنگامى كه اين آيه نازل شد، اسامه سوگند ياد كرد كه هر كس را كه «لا اله الا اللَّه» بگويد، نكشد و هنگامى كه از كمك على تخلف كرد، همين موضوع را بهانه و عذر خود قرار داد، اگر چه اين عذر، از او قبول نمى‌شد زيرا اطاعت امام‌