و اجتماعى كافى پيدا نكرده‌اند، چنين صلاحيتى ندارند.

(مَثْنى‌ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ:) مقصود اين است كه دو زن يا سه زن يا چهار زن بگيريد، نه اينكه دو و سه و چهار زن كه مجموع آنها نه تاست بگيريد. بديهى است كه از اين تعبير معناى اول استفاده مى‌شود. مثلا هر گاه بگويند: افراد، دو تا دو تا سه تا سه تا و چهار تا چهار تا وارد شدند، معنى آن اين است كه دو بدو و ... وارد شدند، در آيه نيز استعمال كلمات:

(مَثْنى‌ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ) به همين صورت است. وانگهى اگر منظور اين بود كه با «نه زن» ازدواج كنيد هر كلمه «بتسع» در آيه بكار مى‌رفت.

امام صادق (ع) فرمود: «براى مرد حلال نيست كه با بيشتر از چهار زن آزاد، درآميزد»( فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا): اگر بترسيد كه از لحاظ نفقه و تقسيم شبها و ساير حقوق، بى عدالتى كنيد.

(فَواحِدَةً): با يكى نكاح كنيد.

(أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ‌): يا اينكه به كنيزان اكتفاء كنيد. زيرا آميزش با كنيزان، مقررات ازدواج با زنان آزاد را ندارد و بنا بر اين خطر بى عدالتى شما را تهديد نمى‌كند.

(ذلِكَ‌): اشاره است به ازدواج با يك زن، با ترس از بى عدالتى در صورت ازدواج با چند زن.

(أَدْنى‌ أَلَّا تَعُولُوا): به عدالت و ترك ستم نزديكتر است، اين معنى از ابن عباس و حسن و قتاده است. برخى گفته‌اند مقصود اين است كه اگر با يك زن ازدواج كنيد، عائله شما زياد نمى‌شود. لكن اين معنى از يك طرف از نظر لغت مناسب نيست‌[1] و از طرف ديگر با خود آيه هم سازگار نيست، چه بحكم جمله:(أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ) افراد مجازند

[1] اگر الا تعيلوا گفته بود معنى آن اين بود كه معيل نشويد لكن الا تعولوا گفته شده و معناى اول مناسب است.