ابن زيد گويد: جبت ساحر و طاغوت شيطان است. مجاهد و شعبى گويند: جبت سحر است. ابو العاليه و سعيد بن جبير گويند: جبت، ساحر و طاغوت، كاهن است. برخى گفته‌اند: جبت، شيطان و طاغوت دوستان او است. ابو عبيده گويد: جبت و طاغوت، چيزهايى هستند كه مورد پرستش قرار گيرند، خواه سنگ باشد يا صورتى يا شيطانى. ضحاك گويد: جبت در اينجا حى بن اخطب و طاغوت، كعب بن اشرف است در بعضى از روايات از ابن عباس نيز چنين نقل شده است. مقصود از «سبيل» در آيه شريفه، دين است زيرا دين راهى است كه انسان را به مقصود مى‌رساند.

(أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ‌): اينان را خداوند از رحمت خود دور كرده است.

(وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً): كسى كه مورد لعن خدا قرار گيرد، ياورى ندارد كه او را از كيفر خداوند، نجات دهد. برخى گفته‌اند: منظور اين است كه در دنيا و آخرت براى آنها ياورى نمى‌يابى زيرا وقتى كه خداوند بنده‌اى را خوار كند، به يارى ديگران نمى‌تواند متكى شود

.