و شوهر مرافعه را پيش او برده‌اند. ظاهر اخبارى كه از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) نقل شده، همين است. سدى گويد: مقصود زن و شوهر و بستگان ايشان است. و نيز اختلاف شده است كه آيا حكم‌ها اگر صلاح را در طلاق ديدند، حق طلاق دادن دارند يا ندارند؟ از روايات اصحاب ما استنباط مى‌شود كه آنها چنين حقى ندارند مگر اينكه از خود زن و شوهر مشورت كنند و آنها را به طلاق راضى بيابند. سعيد بن جبير و شعبى و سدى گويند: آنها حق طلاق دادن دارند و روايتى هم در اين باره از على (ع) نقل كرده‌اند. كسانى كه چنين گفته‌اند، معتقدند كه حكم‌ها وكيلند.

(إِنْ يُرِيدا إِصْلاحاً يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُما): اگر دو حكم اراده اصلاح داشته باشند، خداوند ميان ايشان موافقت برقرار مى‌كند تا به آنچه صلاح است حكم كنند. اين معنى از ابن عباس و سعيد بن جبير و سدى است. برخى گفته‌اند: يعنى اگر دو حكم اراده اصلاح زن و شوهر داشته باشند، خداوند ميان آنها الفت برقرار مى‌كند و دشمنى را از ميان برمى‌دارد.

(إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً خَبِيراً): خداوند به اراده دو حكم دانا و بمصالح و منافع شما آگاه است‌

.