بگيرم و آن پيمان را بشكنم.» 2- مقصود مردمى است كه پيامبر گرامى اسلام، ميان آنان برادرى برقرار كرد و آنها مهاجران و انصار بودند. مسلمانان با همين پيمان برادرى از يكديگر ارث مى‌بردند. سپس بوسيله آيات ديگر نسخ شد. اين قول از ابن عباس و ابن زيد است.

3- مقصود كسانى است كه در جاهليت، به «پسر خواندگى» پذيرفته مى‌شدند.

چنان كه «زيد» پسرخوانده پيامبر بود. به آنها دستور داده شد كه در اسلام، چيزى براى آنها وصيت كنند. اين است معناى‌(فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ) اين قول از سعيد بن مصيب است.

(إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ شَهِيداً): خداوند همواره بهمه چيزهاى آشكار و نهان عالم است‌

.