بمعنى كامل مرد بكار رفته.) و از اين لغت است كاهل بمعنى بين كمر و گردن- و گفته‌اند كهولت سن 43 سالگى است.

اعراب:

وجيهاً: منصوب است و حال، و معنى چنين است «خداوند ترا بشارت ميدهد باين فرزند در حالى كه وجيه است و (يكلم) نيز جمله حاليه و عطف بر وجيه ميباشد و عطف فعل مضارع «يفعل» بر اسم فاعل جايز است.

تفسير:

(إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ): (چون ملائكه گفتند). ابن عباس گويد مراد جبرئيل است.

(يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ‌): (اى مريم خداوند ترا بشارت ميدهد) يعنى ترا بچيزى خوشحال كننده بشارت ميدهد.

(بِكَلِمَةٍ مِنْهُ‌): (بكلمه‌اى از او) در اينجا دو قول است:

1- مراد مسيح است كه خداوند او را كلمه ناميده (از ابن عباس و قتاده و جماعتى از مفسران). و درباره اينكه كلمه ناميده شده چند قول است:

1- زيرا با يك كلمه الهى «كن فيكون- باش و ايجاد شو ...» و بيواسطه پدر بوجود آمده و دليل اين معنى آيه شريفه‌(إِنَّ مَثَلَ عِيسى‌ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ ...)

همانا داستان عيسى چون قصه آدم است در خلقت ...» 2- گفته‌اند: كلمه ناميده شده زيرا خداوند در كتب آسمانى قبل از او بشارت او را داده بود چنان كه چيزى را وقتى بكسى خبر مى‌دهيم و بعداً واقع شود گوييم كلام من آمد «حرف من انجام شد» و از بشارت‌هاى درباره عيسى اين جمله تورات است، بترجمه ما: خداوند از سينا بنزد ما آمد و از ساعير درخشيد و از كوه فاران آشكار شد.

و ساعير جايى است كه مسيح از آنجا مبعوث شد.

3- زيرا مردم بواسطه او هدايت ميشوند چنان كه با كلام خدا و بنا بمعنى دوم كلمه بمعنى بشارت است.