داشته باشد كه حرفش را گوش فرا دهند و بشنوند صلاحيت استجابت و پذيرفتن حرف او نيز هست.

و نيز كسى كه بسخنش اعتنا نشود چنانست كه سخنش را نشنيده‌اند.

(فَنادَتْهُ الْمَلائِكَةُ): (فرشتگان ندايش دادند). گويند منادى جبرئيل بوده در اين صورت ملائكه يعنى جنس ملائكه و مراد اينست كه ندا از طرف جنس فرشته و ملائكه بود.

و نيز گفته‌اند دسته‌اى از فرشتگان او را ندا دادند.

(وَ هُوَ قائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرابِ‌): يعنى در مسجد و يا در محراب مسجد نماز ميخواند.

(أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيى‌): خداوند يحيى را قبل از ولادت باين اسم ناميد و در اينكه چرا اين اسم را بر او نهاده‌اند اقوالى است:

1- زيرا خداوند رحم نازاى مادر را باو زنده و احياء كرد. (از ابن عباس).

2- خداوند او را بايمان زنده كرد. (از قتاده).

3- قلبش را به نبوت احيا كرد.

(مُصَدِّقاً بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ‌): يعنى تصديق كننده بود عيسى را و اين معنى را همه اهل تفسير و تأويل قبول دارند مگر ابى عبيده كه گويد مراد اينست كه مصدق كتاب خدا بود و كلمه بمعنى كتاب آمده چنان كه مرسوم است گويند كلمه فلان كس را انشاء كردم يعنى قصيده او را و مسيح را كلمه خدا گويند چون بى پدر و از كلام الهى (كن- فيكون) بوجود آمده و بعضى گفته چون مردم باو هدايت يافته‌اند كلمة اللَّه ناميده شده هم چنان كه مردم بكلام خدا هدايت شده‌اند و نيز همانطور كه روح اللَّه ناميده شده كه مردم در دين بواسطه او احياء گشته‌اند چنان كه به روح خود حيات يافته‌اند.

و يحيى 6 ماه از عيسى بزرگتر بود و نبوت وى را تصديق كرد و اول مصدق او بود و شهادت داد كه عيسى كلمه و روح خداست.

و اين خود يكى از معجزات عيسى و قويترين اسباب نشر و ظهور نبوت او بود