زيرا خداوند بر نخواهد گزيد مگر كسى را كه اين چنين باشد و ظاهرش نيز همانند باطنش پاك باشد، در طهارت و عصمت. بنا بر اين برگزيده شدن مختص است بكسانى و افرادى از آل ابراهيم و آل عمران كه معصوم باشند، خواه بعنوان پيامبر و خواه بعنوان امام برگزيده شده باشند.

و گفته شده كه اصطفاء دو گونه است:

1- خداوند او را براى خود برگزيده يعنى او را خالص گردانيده براى خود كه بخودش اختصاص داشته باشد.

2- او را بر ديگران برگزيده يعنى او را به تفضيل و برترى بر ديگران اختيار كرده.

و اگر (بنا بر معنى دوم) اشكال شود كه چرا خداوند آنها را قبل از اينكه عملى انجام دهند تفضيل و برترى بخشوده جواب اينست كه: وقتى خدا ميداند كه صلاح مكلفين جزء بوسيله آنها انجام نپذيرد پس بايد قبلا مردم را به (برگزيده بودن) ايشان بشارت دهد و از حسن اخلاق و افعال و شمايل آنها خبر دهد چنان كه جلالت قدر و پاكى وجود ايشان را عنايت فرمود تا موجب جذب مردم و قبول گفته آنها و انقياد نسبت به آنها باشد.

و نيز در آيه دلالت است بر برترى انبياء بر فرشتگان زيرا «العالمين» كه خداوند انبياء را بر آنها فضيلت داده شامل ملائكه و غير ملائكه و بالجمله همه مخلوقات ميباشد.

(ذُرِّيَّةً): اولاد و فرزندانى كه،( بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ‌): بعضى آنها از بعض ديگرند.

درباره اين عبارت چند وجه گفته‌اند:

1- حسن و قتاده گويند: يعنى بعضى از بعض ديگرند در همكارى و معاونت در راه حق و عليه گمراهى.

2- يعنى در توالد و تناسل كه آنان كه در آيه ذكر شده‌اند در درجه اول ذريه‌