از جهنم بيرون آمده ببهشت ميروند و بهشتيان ايشان را دوزخيان نامند.

و ابو سعيد خدرى از حضرت روايت كند كه با گوشتهاى بريان از جهنم بيرون شوند در نهرى بنام نهر حيات فرو روند و گوشت تازه بر بدنشان رويد. بخارى و مسلم نيز اين را آورده‌اند و از اين نوع احاديث بيشمار است كه چنان كه مى‌بينى دلالت دارد بر عفو از گناهان كبيره.

(رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً): منادى محمد 6 است- (ابن عباس و ابن مسعود و جبايى) و گويند قرآنست- (از محمد بن كعب و قتاده و طبرى)- زيرا همگى صداى پيغمبر را نشنوند ولى قرآن را همگى مى‌شنوند.

(يُنادِي لِلْإِيمانِ‌): كه بسوى ايمان دعوت ميكند و لام در للايمان بمعنى الى (بسوى) است و معنى چنين است: بار خدايا ما شنيديم دعوت كننده‌اى را كه بايمان و تصديق بوجود تو و اقرار بيگانگى تو و اطاعت پيغمبرت دعوت ميكند.

(أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ‌): به اينكه بخدايتان ايمان آريد.

(فَآمَنَّا): و ما دعوت كننده را تصديق كرديم در دعوت بتوحيد و دين و جواب مثبت گفتيم.

(فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا): يعنى بر ما پرده‌پوشى كن و در قيامت با عقوبت بر گناهان ما رسوايمان مكن.

(وَ كَفِّرْ عَنَّا سَيِّئاتِنا): و گناهان ما را برحمتت بريز.

(وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ): يعنى ما را در جمله خوبان بميران و با ايشان محشور فرما.

(رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى‌ رُسُلِكَ‌): (و ميگويند) خدايا آنچه از ثواب كه بزبان پيامبران بما وعده دادى بما عنايت كن.

(وَ لا تُخْزِنا): و ما را مفتضح و هلاك مكن.

(يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ): يعنى تو بهشت را بمؤمنان وعده داده‌اى و هرگز خلف وعده خود نميكنى.