بآن دو ايمان آريد.

تفسير:

(الَّذِينَ قالُوا)- آنان كه به پيغمبر خود گفتند.

(إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَيْنا): خداوند ما را سفارش كرده در كتاب خود و به زبان پيغمبران خود كه:

(أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ‌): پيامبرى را بر ادعاى نبوتش تصديق نكنيم.

(حَتَّى يَأْتِيَنا بِقُرْبانٍ‌): تا چيزى كه بوسيله آن بخدا تقرب جويد براى ما بياورد كه خداوند از او بپذيرد.

(تَأْكُلُهُ النَّارُ): كه آتش آن را بسوزد و اين در بين آنها علامت قبولى قربانى بود كه آتشى از آسمان بيايد و قربانى را بسوزاند- (ابن عباس).

(قُلْ‌): بگو (اى محمد) به يهود( قَدْ جاءَكُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِي‌): يعنى براى پدرانتان پيامبرانى مى‌آمد.

(بِالْبَيِّناتِ‌): با دلايل كافى كه بر صدق و رسالت آنها دلالت داشت.

(وَ بِالَّذِي قُلْتُمْ‌): يعنى با همين قربانى كه ميگوييد مراد زكريا و يحيى و همه پيامبرانيست كه يهود آنها را كشتند.

(فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ‌): چرا آنها را كشتيد با آنكه دليلى كه خود ميخواستيد به دست داشتند.

(إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ‌): اگر راست ميگوييد و اقرار داريد كه آنچه آوردند از طرف خدا بود و اين آيه تكذيب يهود است كه ميگفتند اگر قربان آرى ايمان مى- آوريم و هم دلالت بر عناد ايشان دارد و اينكه اگر پيغمبر 6 قربانى هم بر ايشان آرد آن را مثل ديگر معجزاتش تكذيب خواهند كرد و اينكه خداوند براى اتمام حجت قربانى مورد درخواست ايشان را بر ايشان نياورد چون مى‌دانست كه در اين عمل مفسده‌اى است و آنچه بر خدا لازمست نصب دليل بر نبوت پيغمبر است كه نصب فرموده بود: