خواهيم داد.

اين آيه دلالت دارد كه راضى بودن بكار زشت و گناه ديگرى در بزرگى جرم در رديف خود ارتكاب همان جرم است زيرا يهودى كه اين آيه بآنها خطابست انبياء را نكشته بودند بلكه اجدادشان كشته بودند ولى اينان نيز بواسطه رضايت بكرده‌هاى اجداد مذمت شده‌اند.

(وَ نَقُولُ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِيقِ‌)- يعنى عذاب سوزان را بچشيد يعنى بچشيد عذاب سوزاننده را و كلمه حريق اشاره به اين معنى است كه ميفهماند عذاب ايشان با آتش سوزان است زيرا آنچه نسوزاند حريق گفته نشود.

و كلمه ذوقوا اينمعنى را ميرساند كه از عذاب خلاصى ندارند و عرب كه بكسى بگويد ذق هذا البلاء (اين بلا را بچش) يعنى از آن نجات نخواهى يافت.

(ذلِكَ‌)- اين عقاب،( بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ‌)- بواسطه اعمال سوء و جنايات شماست بخودتان كه قبلا انجام داده‌ايد.

(وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ)- خداوند هيچ بنده‌اى را ستم نميكند.

اين آيه دلالت دارد كه مذهب جبريان باطل است زيرا دلالت دارد كه (بر خلاف قول جبريان) اگر عقاب بدون جرم قبلى بر بنده واقع شود ستم است و اين خلاف چيزى است كه جبريان گويند «كه خداوند كفار را بى آنكه جرمى انجام داده باشند عقاب خواهد كرد و خدا كفر را در ايشان ميآفريند و بعد بر همين كفر عذابشان ميكند» و در عين حال اينها ستم نيست و بر خدا قبيح نميباشد زيرا ظلمى بالاتر از اين وجود ندارد و كلمه ظلام كه مبالغه است و تكثير را ميرساند براى تأكيد نفى ظلم از خداوند است.