[سوره آل‌عمران (3): آيات 178 تا 179]

(وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّما نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ (178) ما كانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلى‌ ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي مِنْ رُسُلِهِ مَنْ يَشاءُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ إِنْ تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ (179))

[1]

ترجمه:

البته كسانى كه كافر شدند گمان نكنند كه مهلتى بايشان داده‌ايم بنفع و خير ايشان است بلكه بآنها مهلت داده‌ايم تا بر گناه خود بيفزايند (يعنى آنها از اين مهلت كه نعمت است سوء استفاده ميكنند) و عذابى خوار كننده در انتظار ايشان است.

اين دأب خداوند نبوده و نيست كه مؤمنان را بهمين حال كه هستيد رها سازد تا اينكه ناپاك را از پاك ممتاز سازد و خداوند را عادت اين نيست كه شما را بر غيب مطلع سازد و لكن خداوند از پيامبرانش هر كه را بخواهد بر ميگزيند پس بخدا و رسولان او ايمان آريد و اگر بگرويد و تقوى پيشه كنيد پاداشى بزرگ براى شما خواهد بود.

[1] سوره آل عمران آيه 178- 179 جزء 4 سوره 3