بيان آيه 176- 177

تفسير:

(وَ لا يَحْزُنْكَ‌)- اى پيغمبر ترا محزون نكند.

(الَّذِينَ يُسارِعُونَ فِي الْكُفْرِ)- يعنى منافقينى كه بسوى كفر مى‌شتابند.

(از مجاهد) و جبايى گويد: درباره قومى از عربست كه از اسلام مرتد شدند.

(إِنَّهُمْ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً)- يعنى با كفر و نفاق و ارتداد خود بخدا ضررى نرسانند زيرا بر او ضرر و نفع جايز نيست.

اين آيه را براى تسليت پيغمبر فرمود زيرا كفر و امتناع اينان از ايمان بر او سخت گران ميآمد و بعيد نيست كه بخاطر پيغمبر گذشته باشد كه شايد اين حال ايشان در اثر كوتاهى خود او در تبليغ بوده و خداوند با اين آيه او را از اين فكر ايمن ساخته و خبر داده كه كفر و ايمانشان مربوط بخود شانست.

(يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ)- يعنى خداوند ميخواهد كه از بهشت نصيبى نداشته باشند و چون اراده و خواستن بچيزى كه حدوثش صحيح باشد تعلق ميگيرد و بعدم يعنى نبود چيزى تعلق نميگيرد زيرا معدوم نميتواند مورد خواست و متعلق اراده باشد پس حذفى در كلام است و تقدير چنين است: انه يريد ان يحكم بحرمان ثوابهم و ان يعاقبهم فى الآخرة على سبيل الجزاء لكفرهم و نفاقهم.

يعنى خداوند ميخواهد در پاداش كفر و نفاقى كه ميورزند حكم كند بمحروميت آنها از ثواب، و عقاب كند ايشان را در آخرت.

(وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ‌)- و عذابى بزرگ براى آنهاست.

اين آيه دلالت ميكند بر بطلان مذهب جبريها زيرا خداوند مسارعت در كفر را نسبت به منافقان داده و اگر بقول جبريان خداوند كفر را در ايشان خلق كرده باشد