عبد اللَّه بن عمرو بن حزام انصارى پاسخشان داد كه بيائيد در راه خدا بجنگيد و از خدا بترسيد و پيغمبر را غريب و بى‌ياور مگزاريد.

(أَوِ ادْفَعُوا)- يا اينكه اگر در راه خدا نمى‌جنگيد لا اقل از جان و ناموس خود دفاع كنيد.

و گفته‌اند مراد اينست كه بمنافقان گفتند با ما همراه باشيد و سياهى لشكر ما را زياد كنيد. از اينجا معلوم ميشود كه تكثير سياهى و ظاهر لشكر مجاهدان اسلام نيز بمنزله جهاد بشمار ميرود و حكم قتال را دارد.

(قالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتالًا لَاتَّبَعْناكُمْ‌)- منافقان گفتند: اگر ما از جنگ علم و اطلاع ميداشتيم بدنبال شما ميآمديم. اينجمله را براى عذر تراشى گفته‌اند كه باين بهانه بمدينه بازگردند. عبد اللَّه بن عمرو مذكور در پاسخ اين جواب منافقان گفت: خداوند شما را از خود دور گرداند و او ما را از شما بى‌نياز خواهد كرد.

و گفته‌اند طرف مكالمه و اين گفت و شنود با منافقان خود پيغمبر 6 بود.

(هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمانِ‌)- يعنى منافقان با اظهار اين سخن بكفر نزديكترند از ايمان چون پيش از اين بظاهر حال بايمان نزديكتر بودند تا اينكه پرده‌درى كردند و مؤمنان از باطنشان كه قبلا بيخبر بودند با خبر شدند. و لام در (للكفر) بمعنى الى است يعنى (الى الكفر اقرب ...- بسوى كفر نزديكترند ...)( يَقُولُونَ بِأَفْواهِهِمْ ما لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ‌)- بدهان ميگويند آنچه در دل ندارند.

ذكر افواه (دهانها) براى تأكيد است و يا اينكه براى تفاوت بين قول زبانى با نوشتنى ميباشد و آنچه را بدهان گفتند كه در دل ندارند جمله‌(لَوْ نَعْلَمُ قِتالًا لَاتَّبَعْناكُمْ) است و آنچه در دل پنهان داشتند اين بود كه اگر جنگى هم در بين بود چنان كه بود اطاعت پيغمبر نمى‌نمودند و او را يارى نميكردند.

و گفته‌اند مراد اينست كه بدهان ميگويند كه بخدا و پيغمبر مؤمنيم ولى در دل ايمان ندارند بلكه در دل كافرند.

(وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما يَكْتُمُونَ‌)- خدا بآنچه كه در دل پنهان ميدارند از نفاق و شرك داناست.