بيان آيه 166- 167

تفسير:

(وَ ما أَصابَكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ‌)- يعنى اى مؤمنان آنچه در روز جمع مسلمين و مشركين يعنى روز احد بشما رسيد از قتل و زخم.

(فَبِإِذْنِ اللَّهِ‌)- يعنى بعلم خدا بود و اذن بمعناى علم است و نيز قول خداى متعال:

(أَذانٌ مِنَ اللَّهِ‌) يعنى اعلام من اللَّه.

و گفته‌اند: يعنى خداوند ميان شما و ايشان را تخليه ميكند باين معنى كه موانع رسيدن مصيبات را بشما برطرف ميكند (چون نصرت خود را بردارد و شما را بخود واگذارد مصيبات و آزار كفار ميرسد) و گفته‌اند يعنى: بعقوبت خدا زيرا خداوند براى هر گناهى عقوبتى قرار داده و اين مصيبات وارده بر شما در جنگ احد عقوبت پشت سر نهادن امر پيغمبر 6 ميباشد.

و مراد از اذن خدا در آيه چنان كه ظاهر آيه ميرساند اجازه دادن و مباح كردن نيست زيرا مصيبات وارده بر مسلمين از طرف كفار كه عبارت از زخم و قتل مسلمين بود از معاصى بزرگ است و خداوند هرگز معاصى را مباح نميكند و اجازه نميدهد.

(وَ لِيَعْلَمَ الْمُؤْمِنِينَ وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ نافَقُوا)- يعنى تا خداوند تميز ميان مسلمين و منافقان را بداند.

(وَ قِيلَ لَهُمْ‌)- بمنافقين گفته شد( تَعالَوْا قاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌)- بيائيد براى جهاد در راه خدا.

گفته‌اند كه عبد اللَّه بن ابى و دار و دسته منافقش 300 نفر را از لشكر پيغمبر 6 جدا كردند و گفتند چرا خود را بكشتن دهيم؟