در آن عيب دين غير مسلمين و سب آلهه مشركان بود از او درخواست ميكردند كه آنها را عوض كند پس خدا اين آيه را فرستاد.

تفسير:

چون ذكر جهاد گذشت اكنون در متعلقات آن مثل حكم غنايم و عدم خيانت در آن بحث ميكند.

(وَ ما كانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَغُلَ‌)- يعنى هيچ پيغمبرى را نرسد كه خيانت كند يعنى پيغمبرى با خيانت يك جا جمع نشود.

و گفته‌اند يعنى پيغمبر حق ندارد چيزى از وحى را كتمان نمايد. (از ابن اسحاق) و تقدير چنين است كه: حق ندارد كه بامت خود در تبليغ وحى و آنچه بايشان ميآموزد خيانت كند و يا مراد اينست كه هيچ پيغمبرى را نرسد كه بامت خود خيانت كند يعنى چيزى از غنيمت را پنهان دارد. بنا بر اقوالى كه درباره آيه گذشت.

و اينكه فقط درباره پيغمبر عدم امكان وجود از خيانت را ذكر كرده با اينكه بر هيچ امير و امامى چنين چيزى جايز نيست بدو جهت است:

1- براى اينكه خيانت پيغمبر بمراتب بزرگتر از خيانت ديگريست و اين نظير اين آيه است:(فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثانِ) كه اجتناب از همه رجس‌ها و پليديها واجب است ولى بتها چون از همه پليدتر است و شرك از همه بدتر آن را جداگانه نام برده.

2- وقتى پيغمبر كه صاحب امر و اختياردار است حق خيانت در غنايم نداشته باشد ديگران بطريق اولى نخواهند داشت.

(وَ مَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِما غَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ)- يعنى هر كه خيانت كند روز قيامت ميآيد در حالى كه آنچه كه بخيانت برداشته بر پشت اوست چنان كه در حديث طويلى روايت شده كه: هان مواظب باشيد كه كسى روز قيامت نيايد در حالى كه شترى بر پشت او سوار است هان مواظب باشيد كسى از شما روز قيامت نيايد در حالى كه باسبى غل شده و اسب بر پشت او سوار است و شيهه ميكشد و اين كس در شدت ناراحتى هى ميگويد: اى محمد اى محمد و من در پاسخ گويم من كارى نميتوانم براى تو انجام دهم (از ابن عباس‌