كلبى گويد: آيه پس از روز احد آمد هنگامى كه پيغمبر 6 اصحابش را امر كرد كه دشمن را تعقيب كنند در حالى كه اصحاب زخمدار بودند و فرمود با ما همراه نشوند مگر كسانى كه ديروز در احد با ما بودند و اين فرمان بر مسلمين گران آمد پس خداوند اين آيه را فرستاد و دليل كلبى بر اين سخن اين قسمت آيه است‌( وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا ...) يعنى بخود غم و سستى راه ندهيد كه شما برتر و بالاتريد ...

تفسير:

سپس خداوند مسلمين را ببزرگى و عظمت روح برميانگيزد و از سستى و اندوه نهى ميفرمايد و وعده پيروزى عاجل و حسن عاقبت و آجل بديشان ميدهد.

(وَ لا تَهِنُوا)- يعنى در جهاد با دشمنان سستى مكنيد.

(وَ لا تَحْزَنُوا)- و از آنچه كه به پيكرها و يا ثروت‌هاى شما ميرسد اندوه مخوريد.

و گفته‌اند يعنى: با جراحتهايى كه بشما رسيده سست مشويد و بواسطه مصيباتى كه متوجه شما گشته اندوهگين مباشيد.

و گفته‌اند مراد اينست كه از شكستى كه بظاهر نصيب شما شده سست مشويد و براى غنيمتهايى كه از كفتان رفته غم مخوريد.

(وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ‌)- يعنى سرانجام شما پيروز و منصور خواهيد بود و گفته‌اند يعنى شما از نظر مقام بالاتريد.

(إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌)- اگر مؤمنيد مراد اينست كه كسى كه بخدا ايمان دارد نبايد بواسطه اعتماد و اطمينانى كه بحق دارد حزن و سستى در او راه پيدا كند.

و ممكنست مراد اين باشد كه اگر بوعده نصرت و پيروزى كه من بشما داده‌ام مؤمنيد هرگز غم و سستى بخود راه مدهيد سپس خداوند به تسليت مؤمنان مى‌پردازد.

(إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ‌)- يعنى اگر بشما جراحتهايى رسيده بدشمنان شما نيز مانند آنها رسيده است (از ابن عباس).

و گفته شده مراد اينست كه اگر در روز احد زخمهايى بشما رسيده نظير آنها در جنگ بدر بدشمنانتان نيز رسيده است.