بيان آيه 139- 140

لغت:

وهن- سستى.

2- اعلون- جمع اعلى و مؤنث آن علياء و جمع عليا (عليات و على).

3- فرق بين لمس و مس اينست كه لمس چسبيدن بدن است بچيزى همراه با احساس آن چيز و مس صرف چسبيدن است.

4- دولة- روى آوردن اقبال بجمعى به اينكه بمقصود برسند.

5- ادان اللَّه فلاناً من فلان- يعنى خداوند شانس و روى آورى آن را براى او قرار داده.

دولة به دو لغت آمده ضم دال (دولة) و فتح دال (دولة).

و گفته‌اند بضم دال درباره مال و بفتح آن درباره پيروزى جنگ بكار رود.

شأن نزول:

آيه براى تسليت مؤمنان آمده بمناسبت رنجها و زحمتهايى كه در احد بايشان رسيد. (از زهرى و قتاده و ابن نجيح).

و گفته‌اند كه چون مسلمين در روز احد از شكاف كوه عقب نشينى كردند و خالد با سواران مشركين آهنگ كوه كرد كه بآن شكاف بالا رود پيغمبر عرضه داشت: بار خدايا از بالا رفتن اينان جلو بگير كه ما را جز بتو قوتى نيست خداوندا در اين شهر جز اين افراد اندك كسى ترا نميپرستد. در اينوقت خداوند اين آيه فرستاد و در پى آن جمعى از تير اندازان بكوه بالا رفتند و سواران مشركين را تير باران كردند تا آنها را بعقب نشينى وا داشتند و مسلمانان بر كوه صعود نمودند و اينست قول خداوند.

(وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ‌)- از ابن عباس.