(فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً): يعنى بنعمت خدايى.

(إِخْواناً): برادران يكديگر و دوستان صميمى پس از آنكه با هم دشمن خونين و با هم بجنگ بوديد و پس از آن چنان گشتيد كه هر كدام مراد (و محبوب) ديگرى شديد. زيرا اصل (اخ) بمعنى قصد و طلب و اراده چيزى كردن است.

(وَ كُنْتُمْ عَلى‌ شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ): يعنى اى اصحاب محمد در كنار گودالى از دوزخ بوديد كه بين شما و جهنم جز مرگ فاصله‌اى نبود و خدا شما را از آن نجات داد به اينكه پيغمبر برايتان فرستاد كه شما را بايمان هدايت كرد تا با پذيرفتن دعوت او نجات يافتيد و اينكه فرموده‌(فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها) يعنى خداوند شما را از آن بيرون كشيد.

براى اينكه آنها غير از كسانى بودند كه در جهنم قرار داشته‌اند از اين جهت كه مستحق دخول در آن بودند.

(كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ‌) يعنى بمثل اين بيانى كه بر شما خوانده شد خداوند بيان مى‌دارد.

(آياتِهِ‌) يعنى دلالت و حجج خود را در اوامر و نواهى خود.

(لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ‌) تا هدايت شويد و بحق و صواب ره يابيد.