تفسير:

سپس خداوند عيوب اهل كتاب را بيان ميدارد كه‌( وَ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ‌) يعنى اگر او را امين قرار دهى بر قنطار يعنى مال بسيارى (يكى از معانى قنطار)(يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ) در مورد مطالبه صاحبش رد ميكند و خيانت روا نميدارد.

(وَ مِنْهُمْ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِدِينارٍ): يعنى او را بر مالى اندك امين سازى.

(لا يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ‌): (در موقع مطالبه رد نميكند) و اينان به اجماع، كفار از يهود هستند.

(إِلَّا ما دُمْتَ عَلَيْهِ قائِماً): يعنى مگر دائماً بر او ملازم و همراه او باشى و طلبكارى كنى (از حسن و ابن زيد): يعنى مگر آنكه همواره مطالبه و تقاضا داشته باشى (از قتاده و مجاهد). ابن عباس گويد: يعنى مگر دائماً و با اصرار و الحاح طلبكارى نمايى.

(ذلِكَ‌): (اين) خيانت.

(بِأَنَّهُمْ قالُوا لَيْسَ عَلَيْنا فِي الْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ‌): اين قسمت بيان علت خيانت و عدم رد كردن يهوديان است و اينكه مايل بخيانت ميباشند و مراد اينست كه يهود گويند: ما را در تصرف و غصب اموالى كه از عرب بدستمان افتد مانعى و گناهى نيست زيرا آنها مشركند (از قتاده و سدى).

و گفته شده: يهود گفتند كه چون اعراب از دين خود برگشتند و لذا حق ايشان را كه در نزدشان بود ندادند باين دليل كه وقتى با شما معامله كرديم و بدهكار شديم شما بدين ما بوديد و اكنون كه از آن دست برداشتيد حقتان ساقط شد و ادعا كردند كه اين حرف در كتاب ايشان دستور داده شده و خداوند اين سخن را رد ميكند و ميفرمايد:

(بَلى‌)- اين كلمه نفى ما قبل و اثبات ما بعد است گويا ميگويد كه:

خداوند به اين كار امر نكرده و آن را دوست نميدارد بلكه وفاء بعهد و اداء امانت را واجب دانسته است.