بيان آيه 247

شرح لغات:

اصطفاه- برانگيخت و آن را اختيار كرد و اصل كلمه «صفى» است كه باصطلاح به باب «افتعال» رفته و اصتفى شده و روى قاعده ادبى «تا» به «طاء» تبديل شده است.

بسطة- برترى و فضيلت در جسم و مال.

تفسير:

(وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طالُوتَ مَلِكاً) پيامبرشان بآنان گفت خداوند طالوت را بپادشاهى شما برانگيخت، و طالوت از فرزندان «بنيامين بن يعقوب» بود و باو «طالوت» ميگفتند از نظر طول قامت و شغل او بعقيده بعضى «سقائى» و بعقيده ديگر «دباغى» بوده است.

و چون نبوت در نسل لاوى بن يعقوب و پادشاهى در فرزندان «يهودا» بن يعقوب و بقولى در نسل يوسف بن يعقوب بود لذا او نه از اولاد پيامبر و نه از دودمان سلطنت بود.

مجاهد ميگويد مقصود از كلمه «ملك» در اين آيات «امير لشكر» است و بعضى معتقدند كه خداوند مقام پيامبرى را نيز باو عنايت كرد پس از آنكه او را ملك و امير قرار داد.

(قالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ) آنان در پاسخ آن پيامبر گفتند از كجا او را پادشاهى بر ما رواست در صورتى كه ما سزاوارتر از او بپادشاهى هستيم و او را مال فراوانى نيست.

اولين اعتراض آنان به پادشاهى او اين بوده كه ميگفتند او نه از فرزندان انبياء و نه از خاندان سلاطين است و اعتراض دوم، اينكه او مال و ثروت فراوانى ندارد و