پادشاه و امير بايد ثروتى بيش از آنچه ديگران دارند داشته باشد تا غلامان زيادى خريده و دارا باشد. بعضى گفته‌اند مراد اينست كه او آن قدر ثروت ندارد كه جبران نقص و حقارتى كه از نظر نسب در او هست (كه از خاندان نبوت و سلطنت نيست) بنمايد.

لذا خداوند بآنها ميفهماند كه او داناتر است از ايشان به آنچه حكمت و مصلحت اقتضا ميكند و هدف از رياست و سلطنت، علم و شجاعت است و اين مطلب را خداوند از زبان پيامبرشان بيان ميكند.

(قالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْكُمْ)- خداوند او را بر شما برگزيد و انتخاب كرد (از ابن عباس).

(وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ)- و افزود در وسعت و گسترش علم و جسم و او اعلم و داناتر بنى اسرائيل بود در زمان خودش و همچنين او زيباترين، كاملترين، تنومندترين و قويترين فرد از بنى اسرائيل بود.

(وَ اللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشاءُ)- خدا سلطنت و قدرت را بهر كس بخواهد ميدهد يعنى باو اعتراض مكنيد كه او از خاندان نبوت و سلطنت نيست زيرا خداوند بهر كس صلاح بداند سلطنت و قدرت ميدهد.(وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ)- در معناى «واسع» سه وجه گفته شده است:

1- خداوند «واسع الفضل» است يعنى فضل و رحمت او وسيع است و كلمه «فضل» حذف شده مانند اينكه ميگويند فلانى بزرگ است يعنى بزرگ قدر ميباشد.

2- كلمه «واسع» بمعناى «موسع» «وسعت دهنده» مى‌باشد همانطور كه «اليم» بمعناى (مولم) و سميع بمعناى (مسمع) آمده است.

3- معناى «واسع» اينست كه او «ذو سعه» و داراى وسعت مى‌باشد مانند آيه كريمه‌( (عِيشَةٍ راضِيَةٍ)) يعنى زندگى داراى خوشى و خرسندى.

در آخر آيه «عليم» بمعناى دانا است كه خدا ميداند چه كسى سزاوار است كه به او برترى و قدرت دهد از نظر مصلحت مردم و يا از نظر آزمايش و امتحان.

كلمه «ملكه» (پادشاهيش) كه پادشاهى اضافه و نسبت به خدا يافته بيان كننده‌