بيان آيه 234

لغت:

يذرون ميگذارند، ترك ميكنند و كلمه «يدع» نيز بهمين معنا است و اين دو فعل كه باصطلاح به صيغه مستقبل‌اند ماضى ندارند.

اجلهن- مدت شان. اجل بمعناى پايان مدت است و كلمه «آجل» (مدت‌دار) در مقابل كلمه «عاجل» (فورى) است.

تفسير:

پس از آنكه خداوند در آيات پيش مدت و عدة زنان طلاق داده شده را بيان كرد اكنون مدت عده وفات را بيان مينمايد:

(وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ) كسانى كه از شما ميميرند(وَ يَذَرُونَ أَزْواجاً) و همسرانى از خود باقى ميگذارند.

(يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً) بايد آن زنان از شوهر كردن چهار ماه و ده شبانه روز خوددارى كنند.

اين مدت عده وفات است كه زن بايد پس از مرگ شوهر نگاهدارد و در اين جهت فرق نميكند كه شوهر با آن زن عمل جنسى انجام داده باشد يا نه، آزاد باشد آن زن يا كنيز و در صورتى كه زن باردار باشد بهنگام مرگ شوهر پس بايد هر كدام از دو مدت وضع حمل يا سپرى شدن چهار ماه و ده روز كه بيشتر باشد عده نگاهدارد.

در مورد عده وفات زن كه كنيز باشد از دانشمندان اهل سنت «اصم» با ما موافق است ولى فقهاى ديگر از آنان ميگويند عده كنيز نصف عده زن آزاد است يعنى دو ماه و پنج روز و جمعى از فقهاء اماميه نيز چنين گفته‌اند جمعى درباره عده وفات زن باردار معتقدند كه همان وضع حمل است اگر چه بقدرى كم باشد كه مثلا شوهر هنوز در حال غسل داده شدن باشد.