مؤمنان، همان علامتهاى كفر است كه در دلهاى كافران مى‌باشد. بنا بر اين، در حقيقت، راسخان درخواست مى‌كنند خداوند دلهاى آنان را از اين پاداش كه گشادگى و وسعت است برنگرداند به تنگى و سختى كه عذاب و كيفر است.

4- منظور اين است كه (خداوند) دلهاى آنان را از يقين و اطمينان منحرف نگرداند.

بايد توجه داشت كه لازمه اين درخواست اين نيست كه اگر سؤال و درخواست نبود خداوند آن انحراف را بوجود مى‌آورد زيرا امكان دارد براى توجه به خدا و اظهار نيازمندى بدرگاه او چيزى را كه ما مى‌دانيم خداوند آن را انجام مى‌دهد درخواست كنيم كه آن را انجام دهد و چيزى را كه مى‌دانيم حتماً آن را نخواهد كرد سؤال كنيم آن را انجام ندهد زيرا گاهى مصلحت در خود اين درخواست خواهد بود مثل آيه كريمه:

(قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ)[1] (گفت خدايا بحق حكم فرما) و مى‌فرمايد: و قال‌(رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى‌ رُسُلِكَ‌)[2]() (خدايا آنچه را كه به پيامبرانت وعده كردى بما بده) و از حضرت ابراهيم نقل مى‌كند كه عرضه داشت‌(وَ لا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ)[3] (و مرا در قيامت خوار نگردان) و معلوم است كه خدا حتماً بحق حكم مى‌كند و بوعده خويش وفا مى‌نمايد و حضرت ابراهيم را در روز قيامت خوار نمى‌گرداند ولى براى مصلحتهايى كه درخواستن است اين درخواست‌ها شده است.

سؤال:

چطور نادرست است كه كسى بگويد خدايا بما ستم نكن و در حق ما جور ننما؟

پاسخ:

علت اين كه اين نوع سؤال نادرست است اين است كه اين درخواست ناراحتى انسان را مى‌رساند و چنين مطلبى در برابر كسى گفته مى‌شود كه عادت او جور و ستم كردن است ولى خداوند جور و ستمى ندارد.

[1]- آيه 112 از سوره انبياء

[2]- آيه 191 از سوره آل عمران

[3]- آيه 87 از سوره شعراء