بيان آيه 8- 9

شرح لغات:

هب: ببخش و اصل آن از هبه است و آن عبارت است از اين كه كسى چيزى را بدون بها و عوض ملك ديگرى گرداند.

ميعاد: وعده دادن- نويد.

تفسير:

(رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنا) (پروردگارا پس از آنكه ما را هدايت فرموده‌اى دلهاى ما را بباطل مايل مگردان) اين مطلب نقل قول از زبان راسخان در علم است كه در آيه پيش آنان را ذكر نموده است و در معناى اين جمله چند قول گفته شده است:

1- خدايا پس از آن كه در اثر الطاف خويش ما را بطرف خود هدايت كرده‌اى لطف خود را كه به سبب آن، دلها مستقيم و راست مى‌گردد، از ما باز مدار كه دلهاى ما بغير ايمان مايل گردد.

بنا بر اين، اين جمله درخواست ثابت ماندن در هدايت و ادامه يافتن آن است به سبب الطاف و توفيقات الهى.

و مثل اين است كه مى‌گويند: «اللهم لا تسلط علينا من لا يرحمنا» يعنى خدايا ميان ما و كسانى كه بر ما رحم نمى‌كنند آزاد مگذار كه آنان بر ما مسلط گردند. در اين آيه منظور اين است كه بواسطه منع لطف و توفيق خود ميان ما و نفوسمان را آزاد مگذار كه ما منحرف و گمراه گرديم.

و ناگفته نماند كه بى‌بهره شدن از لطف و توفيق الهى به سبب اعمال زشتى است كه انسان انجام داده و در توبه آن نيز كوتاهى نموده است چنان كه در جاى ديگر