بيان آيه 283

شرح لغات:

رهان: چيزهايى كه گرو ميگذارند و فعل آن «رهن» است.

و جمله: «رهنت عند فلان رهنا» يعنى نزد فلان شخص چيزى را گرو گذاشتم.

تفسير:

سپس خداوند حكم حصول اطمينان از راه گرو گذاردن را در صورت نبودن شاهد بيان مى‌نمايد:(وَ إِنْ كُنْتُمْ عَلى‌ سَفَرٍ وَ لَمْ تَجِدُوا كاتِباً فَرِهانٌ مَقْبُوضَةٌ) و در صورتى كه شما معامله كنندگان و قرض دهندگان در سفر باشيد و نويسنده‌اى كه سند آن را بنويسد و گواهى كه شاهد آن باشد نيافتيد وثيقه شما بايد گرويى باشد كه آن را در اختيار طلبكار قرار دهيد.

و باجماع و اتفاق دانشمندان اسلام در صحت رهن شرط است كه حتماً در اختيار طلبكار درآيد و الا اساساً عقد رهن محقق نخواهد شد.

(فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً) و اگر طلبكار به بدهكار اطمينان داشته و او را امين بداند و در برابر آن سند و رهنى نگيرد،(فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمانَتَهُ) در اين صورت بر بدهكار لازم است كه امانت و طلب او را انكار نكرده و بدون كم كردن بطور تمام در وقت معين آن را بپردازد و حق ندارد طلب او را بامروز و فردا كردن از وقت مقرر تأخير اندازد.

(وَ لْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ) و بايد او از كيفر خدا بترسد و در مورد مال طلبكار انكار يا كم نكند.

(وَ لا تَكْتُمُوا الشَّهادَةَ) اين جمله خطاب به گواهان است يعنى نبايد وقتى‌