[سوره البقرة (2): آيه 259]

(أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلى‌ قَرْيَةٍ وَ هِيَ خاوِيَةٌ عَلى‌ عُرُوشِها قالَ أَنَّى يُحْيِي هذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِها فَأَماتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قالَ كَمْ لَبِثْتَ قالَ لَبِثْتُ يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قالَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ عامٍ فَانْظُرْ إِلى‌ طَعامِكَ وَ شَرابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ وَ انْظُرْ إِلى‌ حِمارِكَ وَ لِنَجْعَلَكَ آيَةً لِلنَّاسِ وَ انْظُرْ إِلَى الْعِظامِ كَيْفَ نُنْشِزُها ثُمَّ نَكْسُوها لَحْماً فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ (259))

[1]

ترجمه:

يا مانند آن كسى كه بدهكده‌اى گذشت كه با وجود بناها كه داشت خالى بود و گفت: خدا چگونه مردم اين دهكده را زنده ميكند خدا او را صد سال ميراند آن گاه زنده‌اش كرد و گفت چه مدت بوده‌اى گفت يك روز يا قسمتى از روز بوده‌ام. گفت بلكه صد سال بوده‌اى! به خوردنى و آشاميدنى خود بنگر كه دگرگون نشده و الاغ خود را نيز بنگر و ما تو را آيت و نشانه‌اى براى مردم قرار ميدهيم.

استخوانها را بنگر، كه چگونه پخش ميكنيم يا از جايش بلند ميكنيم و سپس آن را بگوشت مى‌پوشانيم وقتى بر او روشن و آشكار شد گفت ميدانم كه خدا بر هر چيز توانا است.

[1]- سوره بقره آيه 259 جزء 3 سوره 2