بيان آيه 258

شرح لغات:

بهت- مبهوت و متحير شد و بهت همان حيرت و سرگردانى است در برابر دليل.

تفسير:

وقتى خداوند بيان كرد كه اوست ولى مؤمنان و براى كافران جز طاغوت ياورى نيست اينك براى تسليت خاطر رسول اكرم داستان ابراهيم و نمرود را بيان ميكند.

(أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَاجَّ إِبْراهِيمَ) آيا علم و آگاهى و ديد تو نرسيده به آن كسى كه با ابراهيم سر ستيز و جدل داشت كه همان «نمرود» بن كنعان بود و او اول كسى بود كه ادعاى خدايى كرد (از مجاهد و بعضى ديگر).

با اينكه نمرود با ابراهيم جدل ميكرد ولى كلمه (محاجه) استعمال شده است از اين جهت كه نمرود تصور ميكرد او دليل و حجت ميآورد.

اين احتجاج يا جدل در وقت شكستن بت‌ها و قبل از انداختن ابراهيم در آتش صورت گرفته است (از مقاتل).

و بعضى ميگويند پس از به آتش انداختن ابراهيم و سرد و سالم شدن آن براى ابراهيم بوده است و از امام صادق 7 اين قول نقل شده است.

(فِي رَبِّهِ) يعنى درباره پروردگار ابراهيم كه او را به توحيد و عبادت دعوت ميكرد.

(أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ) ضمير (اتاه) برميگردد بآن كسى كه با ابراهيم محاجه ميكرد كه خدا باو سلطنت و نعمت دنيا و وسعت مال داده بود و همين‌ها او را مغرور كرده و به محاجه با ابراهيم واداشته بود (از حسن و جبائى).