بيان آيه 255

شرح لغات:

حى: زنده و كسى كه قدرت و علم برايش امكان دارد.

قيوم: نگاهدارنده و پاينده اصل آن قيووم بوده است بر وزن «فيعول» اما روى قاعده ادبى كه دو حرف واو و ياء اگر در يك جا جمع شوند و اولى ساكن باشد واو به ياء قلب شده و در ياء ادغام ميگردد بصورت «قيوم» شده است.

سنة: خواب سبك و بقول ما «چرت».

نوم: خواب عادى و معمولى.

وسع: فرا گرفته و طاقت و توانايى دارد مى‌گويند: «لا يسعك هذا» يعنى توانايى و طاقت آن را ندارى.

كرسى: هر پايه و شالوده‌اى كه بر آن اعتماد و تكيه شود.

لا يؤوده: بزحمت و سختى نمياندازد او را.

على: بالا است در اقتدار و نفوذ و خداوند عالى متعالى است يعنى قادر قاهر مى‌باشد و هيچ چيز او را ناتوان نمى‌كند.

عظيم: بزرگ و در اينجا معنايش عظيم الشأن است.

تفسير:

پس از آنكه خداوند داستان امت‌هاى گذشته و اختلاف آنان را با پيامبرانشان در مسئله توحيد بيان كرد اينك به بيان توحيد مى‌پردازد.

(اللَّهُ): يعنى كسى كه پرستش سزاوار اوست بعلت قدرت و توانايى‌اش بر اصول نعمت‌ها و در آغاز سوره فاتحه اقوال مختلف را درباره اصل و معناى كلمه «اللَّه» ذكر كرديم.